Είναι μεγάλος πόνος η απώλεια και όσοι το έχουν ζήσει ξέρουν καλά… Χάνεις ένα κομμάτι από την καθημερινότητά σου, ξεθωριάζει η υλική του υπόσταση και οι στιγμές παύουν να εξελίσσονται, καθώς η κασέτα της ζωής έκανε παύση και ανακυκλώνει τα περασμένα. Θα ξεσπάσεις, θα κλάψεις και σε μερικές περιπτώσεις θα τα βάλεις με τον εαυτό σου που δεν μπόρεσες να κρατήσεις αυτόν τον άνθρωπο και να παλέψεις για να του δώσεις την ευκαιρία να ζήσει. Λίγο ακόμα…. Γιατί όχι λίγο ακόμα;

Αλλάζει κανείς μετά το θάνατο κάποιου; Ναι θα πω, γιατί επηρεάζεται και συνειδητοποιεί τι θέλει από τι ζωή ή/και τι είναι ζωή γενικότερα, χωρίς αυτό να σημαίνει πάντα προς το καλύτερο. Το κενό όμως και η αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος μας λείπει θα υπάρχουν για όσο ζούμε για να μας διδάσκουν ότι οι άνθρωποι δεν είναι δεδομένοι και ότι πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή, προτού μετανιώσουμε που δεν είπαμε μία λέξη, που δεν νιώσαμε ένα χάδι, που δεν απλώσαμε το χέρι όταν υπήρχε δυσκολία. Όταν περάσει όμως αυτή η κρίση και η επίρριψη ευθυνών, τότε μένει η μνήμη ο πιο πιστός σύνδεσμος με τον άνθρωπο αυτό και ότι υπήρξε στο παρελθόν. Και πιστέψτε με αυτή η μνήμη είναι ανεξίτηλη και κόντρα σε όποια φθορά επιφέρει ο χρόνος. Είναι ένα ατέρμονο ταξίδι, δίχως προορισμό.

Ποτέ άλλωστε δεν ξέρουμε γιατί πραγματικά να φεύγουν οι άνθρωποι που αγαπάμε τόσο, παρόλο που για εμάς είναι άδικο. Μπορούμε να φανταστούμε πολλούς λόγους, αλλά όχι να βρούμε την πραγματική αιτία. Και η ειρωνεία είναι ότι και οι ίδιοι κατά κάποιο τρόπο πριν γίνει αυτό το διαισθάνονται. Σα να μην ταιριάζουν εδώ και προορισμός τους είναι κάπου που νιώθουν πως ανήκουν ουσιαστικά. Όπως και να έχει όμως πρέπει να ξέρετε ότι ζουν και υπάρχουν τριγύρω μας με τη μόνη διαφορά ότι δεν μπορούμε να τους αισθανθούμε σαν υπάρξεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν βοηθάνε πάντα με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο και όπως ήξεραν και ξέρουν εκείνοι καλύτερα.

Έτσι λοιπόν αυτό που καταλαβαίνει κανείς στην προσπάθεια του να εκλογικεύσει ένα τέτοιο γεγονός είναι πόση δύναμη κρύβει και αυτός που φεύγει κυρίως όμως αυτός που μένει πίσω. Ο λόγος η προσαρμογή σε μία καινούργια ζωή με έναν λιγότερο άνθρωπο.

Δεν είναι όμως τα πράγματα τόσο αρνητικά όσο φαίνονται, δεδομένου ότι υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Όσο κακό και αν ακούγεται μερικοί θάνατοι είναι ευεργετικοί για έναν άνθρωπο( είτε λόγω ταλαιπωρίας, είτε λόγω κακών συνθηκών διαβίωσης). Οπότε με το θάνατο κάποιου αποδεσμεύεται ένας άλλος που τόσο καιρό δεν ζούσε ελεύθερα, έχοντας παράλληλα μεγάλο ψυχολογικό βάρος και οριοθετεί καλύτερα τους στόχους και τα όνειρά του. Σε αυτό το σημείο, η κατάσταση εξισορροπείται.

Ποτέ δεν καταλαβαίνουμε το πέρασμα της ζωής και τις δυσκολίες τις αν δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και το θάνατο που είναι μέσα σε αυτές. Δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι αλλά η ζωή που παίρνει τους ανθρώπους είτε αργά είτε νωρίς για να μας δώσει κάποιους άλλους και έτσι να δημιουργείται αυτός ο φαύλος κύκλος που οδηγεί στην αρχή και στη φθορά αντίστοιχα.

Νωρίς, αργά, πρόωρα, μετέπειτα…. Όλα αυτά συμπυκνώνονται στο φάσμα του χρόνου που μπορεί να είναι σύμβαση όπως όλοι λένε αλλά αυτό δεν μας σταματά από το να παλεύουμε για να βελτιώσουμε την ποιότητα του σε κάθε στάδιο τη ζωής μας και τη πορείας μας μέχρι να λήξει αυτός ο χρόνος που εξ΄αρχής μας δίνεται. Δείτε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από μία απώλεια και μην την βλέπετε μόνο επιφανειακά ως ένα δυσάρεστο γεγονός που επιφέρει μόνο πόνο και βαθιά θλίψη. Οι άνθρωποι αυτοί μας αγαπούν, μας φροντίζουν και δεν μας αφήνουν λεπτό από κοντά τους. Ο καιρός περνάει, οι μέρες ξεθωριάζουν παιχνιδιάρικα στο κλείσιμό τους και εμείς οι άνθρωποι αλλάζουμε ψυχικά και σωματικά. Όμως η ανάμνηση είναι περίεργο πράγμα, καθώς μπορεί να ξεχαστούν λεπτομέρειες αλλά τα γεγονότα και όλη η ύπαρξη του ατόμου αυτού είναι ολόκληρα μέσα μας. Ό,τι χάνεται και δεν το βλέπουμε πια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Αντίθετα μας υπενθυμίζει την παρουσία του με χίλιους τρόπους. Η ζωή υπάρχει με πολλές μορφές αρκεί να νιώσεις τη μαγεία της και να δεις πέρα από το συνηθισμένο. Μόνο τότε θα καταλάβεις την αξία της. Γι΄αυτό και εγώ θα σε θυμάμαι για πάντα γιατί υπάρχεις ήδη και είσαι δίπλα μου…

Προτεινόμενο τραγούδι :