Γράφει η Τσακτσίρα Κατερίνα…
Συναίσθημα που έρχεται ξαφνικά απρόσμενα και καλείται να μας αιφνιδιάσει και να δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές μας. Μας βαράει παντού με καμπανάκια κινδύνου, ότι ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας δεν είναι δεδομένος και ότι πρέπει και εμείς να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε πλέον μόνοι μας και να διορθώσουμε τυχόν λάθη και μικροπρέπειες. Αυτό είναι εν ολίγοις η αγάπη, που κατ΄εμέ πάει πακέτο μαζί με τον έρωτα καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής μας με τον σύντροφό μας, γιατί πολύ απλά όταν παύει να υπάρχει ο δυναμικός αυτός συνδυασμός δεν είναι και τόσο καλά τα πράγματα…
Παίρνοντας το θέμα λίγο πιο αναλυτικά θα διαπιστώσουμε πόσο ωραίο και ωφέλιμο για πολλούς παράγοντες είναι να σε αγαπούν και να στο δείχνουν απλόχερα, καθώς ό,τι σκοτεινό έχεις ζήσει αφήνεται στο μακρινό παρελθόν και αποτελεί απλά έναν κακόγουστο εφιάλτη που δεν θα ήθελες με τίποτα να ξαναζήσεις. Είναι ευτυχία να μπαίνεις σε ένα σπίτι ή να ξέρεις ότι σε λίγες ώρες θα έχεις αυτό τον άνθρωπο δίπλα σου, ώστε να μπορείς να μοιραστείς μαζί του προβλήματα, εμπειρίες ακόμα και μία ολόκληρη ζωή. Τι γίνεται όμως όταν σε μία δύσκολη στιγμή ή γενικά σε κρίσιμες καταστάσεις ξεχνάμε τι έχουμε δίπλα μας; Τι γίνεται όταν μπαίνουν διλήμματα;
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Όταν αποφασίζει κάποιος να δημιουργήσει μία σχέση με θεμέλια και αξίες, πρέπει ταυτόχρονα με την απόφαση αυτή να τεθούν κάποιοι άξονες και όρια. Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξυπνήσει μία ωραία πρωία ο ένας από τους δύο και να κάνει αλόγιστα ό,τι θέλει και όπως το θέλει, γιατί πλέον είναι δύο και όχι ένας, είναι μαζί και όχι χωριστά. Δεν μπορεί να υπάρχουν ψέματα, διχόνοιες και απιστίες, αλλά ούτε και κρυφές ενέργειες και αποφάσεις. Δεν μπορείς να παρεκτρέπεσαι στον οποιονδήποτε καβγά σας. Δεν μπορείς σε οποιαδήποτε απόφαση που καλείσαι να πάρεις, να σκέφτεσαι εγωιστικά Πρέπει να υπάρχει αφοσίωση, ειλικρίνεια και πολύ καλή επικοινωνία και στήριξη τόσο σε κάθε επιλογή όσο και σε κάθε δυσκολία.
Και αν ο καθένας από εσάς έχει συνηθίσει για πολύ καιρό τη μοναξιά (που δεν είναι απαραίτητα κακό) είναι προτιμότερο να δώσετε μία ευκαιρία στον άνθρωπο που σας παρουσιάζεται, να σας δείξει τι αξίζει και πως σας βλέπει από τη δική του σκοπιά και πόσο ψηλά σας έχει εξυψώσει, παρά να φέρεστε με τρόπο παγωμένο και απόμακρο. Τότε το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να υψώσετε μία τόσο σκληρή και δυνατή άμυνα, στην οποία αν δεν φανείτε διαλλακτικός, η μοναξιά θα αποτελεί τη μοναδική σας συντροφιά.
Συνοψίζοντας τα προαναφερόμενα έχω να πω, πως οι σχέσεις δοκιμάζονται και περνάνε από διάφορα στάδια, για να διαπιστωθεί αν όντως αξίζει αυτοί οι δύο άνθρωποι να είναι μαζί, είτε αυτό λέγεται απόσταση, οικονομικά προβλήματα, ένα απρόσμενο γεγονός κλπ. Ακόμα και να μην συμφωνείς σε κάτι, στήριξε τον άνθρωπό σου, καθοδήγησε και συμβούλεψε τον. Αυτό σημαίνει αποδοχή και θυσία για το καλό του άλλου.
Καμιά φορά είναι καλύτερο να κάνεις αυτό το ένα βήμα πίσω, παρά να είσαι συνέχεια στην επιφάνεια, βυθίζοντας τον άνθρωπό σου όλο και πιο χαμηλά. Γιατί τότε δεν θα μιλάμε για αγάπη, αλλά για χαμένα συναισθήματα που τα πήρε ο υλισμός και η υπεραξία που προσδίδουμε στον εαυτό μας…..
(Προτεινόμενο τραγούδι):