Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…
Το σημερινό άρθρο πραγματεύεται την απληστία του ανθρώπου με συνέπεια να μην χαίρεται την κάθε μικρή στιγμιαία απόλαυση της ζωής.
Ζει με σκοπό να πλουτίσει και όχι να απολαύσει αυτά που ο μισθός του, του αποφέρει (πολλά ή λίγα). Ζει για να καταστρέφει αυτά που η γη του δίνει για να ζει αρμονικά και να προστατεύεται. Ζει για να είναι κακός και να εκδικείται ακόμα και κοντινά του πρόσωπα. Το κορυφαίο όμως της εποχής μας είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι νομίζουν ότι ζουν, γιατί στην πραγματικότητα είναι απορροφημένοι από τη ροή της καθημερινότητας. Απορροφημένοι από τα αρνητικά της ημέρας με τα οποία πορεύονται και είναι μονίμως στην γκρίνια και την μουρμούρα, μεταφέροντας έτσι ένα κύμα αρνητικής ενέργειας και στους γύρω τους.
Εδικά τώρα με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί, οι περισσότεροι ″βρίσκουν πάτημα″ για τη συμπεριφορά ή τη γενικότερη ψυχολογική τους κατάσταση, επειδή είναι κάτι που το βιώνουν όλοι.
Προσέξτε όμως πιο είναι το κλειδί της υπόθεσης. Όλοι βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις. Το θέμα είναι όμως πως τις διαχειριζόμαστε και τι μαθαίνουμε μέσα από αυτές. Γιατί είναι πολύ σημαντικός παράγοντας να βλέπουμε σε όλες τις καταστάσεις έστω και το ένα θετικό που θα υπάρχει. Και πιστέψτε με δεν είναι μόνο ένα: ΖΟΥΜΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΓΙΕΙΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΕΓΗ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ σχεδόν όποτε το θελήσουμε.
Οπότε αγαπητοί μου αναγνώστες ΖHΣΤΕ το κάθε λεπτό, την κάθε στιγμή και την μαγεία που κρύβει η κάθε μέρα ξεχωριστά. Μην αναλώνεστε και φροντίστε να βρίσκετε λύσεις, αντί να αναπαράγετε το ήδη υπάρχον πρόβλημα. Βρείτε χρόνο για εσάς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Όλα θέλουν τρόπο και πρόγραμμα. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν δεν του δώσουμε εμείς τον ορισμό αυτό…
(Προτεινόμενο τραγούδι):