Γράφει η Τσακτσίρα Κατερίνα….
Τι και αν λέμε πως η ζωή είναι μικρή, τι και αν λέμε πως πρέπει να ρίχνεις και λίγο νερό στο κρασί σου και να κάνεις υπομονή και να δίνεις ευκαιρίες, τι και αν λέμε ένα σωρό άλλα πράγματα…. Με εμάς τι γίνεται όμως; Τι γίνεται η δική μας ζωή, τα δικά μας θέλω, οι δικές μας ευκαιρίες και γενικότερα η καθημερινότητά μας; Γιατί πρέπει όλα να διαμορφώνονται με σκοπό να ‘’μη μείνουμε μόνοι’’ και να καταλήγουμε παγιδευμένοι σε σχέσεις που θεωρούμαστε δεδομένοι και ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει;
Για εμένα λοιπόν το να σε θεωρήσει κάποιος δεδομένο, (και δεν μιλάω απαραίτητα για το κομμάτι των ερωτικών σχέσεων) σημαίνει ότι εμπεριέχεται και μία δόση αχαριστίας και παύσης της δοτικότητας συναισθημάτων και πράξεων που κρατάνε μία σχέση ζωντανή και άσβεστη. Σημαίνει πως ότι και να κάνεις θα μείνεις παγιδευμένος σε ένα φαύλο κύκλο παθητικότητας, μιας που ο άνθρωπος που θα έχεις απέναντι σου δεν θα κινητοποιείται για να σου δείχνει τι αξίζεις. Επομένως, καταλαβαίνετε πως οι άνθρωποι δεν είναι μόνο για λόγια εξ΄αποστάσεως και ούτε μπορείς να λες ότι αγαπάς και νοιάζεσαι χωρίς να είσαι πραγματικά εκεί για εκείνους. Αν όταν χτυπήσει το τηλέφωνο επιλέγεις να μην το σηκώσεις, αν δεν μπορείς να βρεις χρόνο μέσα στη βδομάδα για να αφιερώσεις στη σχέση σου ή στους φίλους σου, τότε τι κάνεις και γιατί να φέρεσαι τόσο εγωιστικά σε έναν άνθρωπο που σου δίνει χωρίς να παίρνει και χωρίς να το εκτιμάς;
Αξίζουμε να μας φέρονται καλά και να αναγνωρίζονται οι αξίες και η συμβολή μας σε διάφορους τομείς. Αξίζουμε να ακούμε ένα ευχαριστώ ή μία συγγνώμη όταν χρειάζεται ή πρέπει. Και βέβαια αξίζουμε να έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που να εκτιμούν την πολυμορφικότητά μας σαν άτομα και να θέλουν να μας δοκιμάσουν και να μας εξερευνήσουν. Οι ανθρώπινες σχέσεις (όποιες και αν είναι αυτές), πρέπει να δοκιμάζονται καθημερινά και όχι να βαλτώνουν. Όταν σε κάποιον δεν αρέσει μία συμπεριφορά ή μία πράξη, το συζητάς και εξακολουθεί να γίνεται, αν εσύ το υπομείνεις θα θεωρήσει ότι σε έχει δεδομένο επειδή ακριβώς βλέπει ότι μένεις και δεν κάνεις κάτι για να ταράξεις τα νερά….
Κλείνοντας, έχω δυστυχώς να πω ότι επικρατεί πολύ αχαριστία στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και αυτοί που παλεύουν να κρατήσουν κάτι ή να το αλλάξουν όλο και λιγοστεύουν. Βάση ορισμένων προσωπικών μου εμπειριών σας προτείνω ό,τι σας προβληματίζει να το λέτε έξω από τα δόντια και να είστε ειλικρινείς. Μην περιμένετε βέβαια να είστε απόλυτα συμπαθείς, αλλά μόνο έτσι καταφέρνετε να διώξετε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σας και να είστε πραγματικά και απόλυτα ελεύθεροι. Ζήστε για εσάς και όχι για τους άλλους. Να θυμάστε ότι μία δεδομένη σχέση με δεδομένους ανθρώπους είναι συμβατική ζωή γεμάτη απωθημένα. Ό,τι αφήνεις σε αφήνει… Διαλέξτε λοιπόν που θα παραταχθείτε: θέλετε να είστε υποχείριο του καθενός ή κύριος του εαυτού σας; Η απόφαση δική σας…..
(Προτεινόμενο τραγούδι): https://www.youtube.com/watch?v=_IQab38AvcI