Πόσες φορές άραγε έχουμε πει πως δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας πληγώσει και το παίζουμε βράχοι και δήθεν πως αντέχουμε και δεν σηκώνουμε πολλά πολλά, απλά και μόνο για να το παίξουμε cool εκείνη τη στιγμή; Πόσες φορές προσποιηθήκαμε ότι όλα είναι καλά, ενώ στην ουσία έχουμε βάλει για άλλη μια φορά το προσωπείο που κρύβει τη δυστυχία, την απόγνωση και το αδιέξοδο που βιώνουμε είτε καθημερινά, είτε ανάλογα με τις φάσεις μας;
Αμέτρητες μπορώ να πω και είναι απόλυτα φυσιολογικό, γιατί θέλουμε μέσω των ρόλων που επωμιζόμαστε να παίρνουμε κουράγιο για τις δύσκολες φάσεις της ζωής μας, να νιώθουμε ότι έστω το γέλιο, το χιούμορ μας ακόμα και το ότι δίνουμε κουράγιο στους άλλους, κρύβουν την ψυχή μας που παλεύει για να μην πονάει, όπως ένας άρρωστος άνθρωπος που παλεύει για μία καλύτερη ποιότητα ζωής.
Γιατί παρόλο που κάποιος μας πληγώνει, μας πονάει και μας φέρεται σαν σκουπίδι τον αφήνουμε να είναι παρών στη ζωή μας, έχοντας μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο; Οι περισσότεροι όπως και εγώ πιστεύουμε ότι αυτός ο άνθρωπος θα αλλάξει, επειδή όταν αγαπάς σέβεσαι και κάνεις υποχωρήσεις, θυσίες και ένα σωρό άλλες ‘’αρετές’’, που θεωρούνται βασικές και αυτονόητες. Δεν μπορείς να πληγώνεις τον άνθρωπό σου και να μη δίνεις δεκάρα για το τι έκανες λάθος και να μην αναλογίζεσαι τις πράξεις και τις λέξεις σου, αλλά να έχεις τα κότσια να ζητήσεις συγγνώμη και να μην επαναλάβεις για άλλη μία φορά αυτό το γ…. λάθος που καταντάει πια καραμέλα. Πραγματικά, αυτός που θα πληγώσει τον άνθρωπό του ή που εξακολουθεί να τον πληγώνει δεν καταλαβαίνει σε τι κατάσταση τον φέρνει και πόσο πολύ τον αδειάζει σαν άτομο. Νιώθει ότι βουλιάζει στον βούρκο της απελπισίας του, ότι δεν αξίζει να είναι κοντά σου και γενικά ότι είναι το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ, καθώς ποτέ δεν πρόκειται να φτάσει αυτό το υποτιθέμενο τέλειο που μονίμως ζητάς. Βουλιάζει στο κενό των ερωτηματικών και των συναισθημάτων που νιώθει για εσένα και πέφτει στην προσπάθεια του να ισορροπήσει, αντισταθμίζοντας τα γεγονότα της ζωής. Να έχεις απαιτήσεις δεν λέω, αλλά μόνο όταν δείχνεις ενδιαφέρον και μόνο όταν κάνεις τα λόγια πράξεις, χωρίς να αναλώνεσαι και να χάνεις χρόνο με το χρόνο και από ένα κομμάτι της ύπαρξης τόσο της δικής σου, όσο και του δεσμού σου. Γιατί μετά δεν μένει τίποτε άλλο παρά μόνο στάχτη…..
Στις φάσεις όμως που θέλεις να κρυφτείς από τον κόσμο και να νιώσεις έστω και λίγο πως τα πράγματα πάνε καλά, φόρεσε τη μάσκα σου και ας ματώνεις. Γιατί θέλει κουράγιο να γελάς και προσπαθώντας το είναι σα να το έχεις καταφέρει ήδη. Να αλλάξεις συμπεριφορά και στάση όταν κάτι ενοχλεί τον άνθρωπό σου και τον υπόλοιπο περίγυρο ναι, αλλά μην αλλάξεις ποτέ σαν προσωπικότητα. Γιατί τότε σημαίνει πως κάποιος κάπου τη δεδομένη στιγμή δεν αποδέχεται τον εαυτό σου, ΕΣΕΝΑ. Οπότε ίσως ξανασκέψου το, για τον λόγο ότι ίσως βρίσκεσαι στη λάθος κατεύθυνση. Φτάσε λοιπόν ισορροπώντας ακλόνητος μέχρι την άκρη του τεντωμένου σχοινιού και βγες με όλη σου τη δύναμη στην επιφάνεια. Δεν μας κάνει η ζωή ότι θέλει αλλά οι επιλογές μας για το πώς θα την αξιοποιήσουμε. Δεν έχει σωστό και λάθος. Έχει μόνο αποφάσεις που θεωρεί ο καθένας γνώμονα, για να ανέβει τα σκαλιά της ευτυχίας!!!
(Προτεινόμενο τραγούδι) :