Παιδιά, ενήλικες όλοι άνθρωποι που ένα παραπάνω χρωμόσωμα στον οργανισμό τους, τους στέρησε τη ζωή ενός ‘’φυσιολογικού’’ μέσου ανθρώπου. Άνθρωποι που διαγνώστηκαν με σύνδρομο down και περιθωριοποιήθηκαν, στιγματίστηκαν και χλευάστηκαν με τον χειρότερο τρόπο από μία κοινωνία που υποτίθεται πως έχει προχωρήσει, έχει εξελιχθεί και οι παρωχημένες αντιλήψεις είναι πια παρελθόν. Δυστυχώς όμως όλα τα παραπάνω συνεχίζονται ίσως λίγο λιγότερο αν εξαιρέσει κανείς τη βαρβαρότητα που υφίστατο παλαιότερα. Σήμερα λοιπόν είναι μέρα γιορτής, μέρα αφιερωμένη στους ανθρώπους αυτούς που παλεύουν για μία όμορφη και αξιοπρεπή ζωή, μέρα που αποτελεί σταθμό στην προσπάθεια τους να αποδείξουν ότι έχουν ίσες ευκαιρίες και μπορούν να τα καταφέρουν εξίσου. Ας γιορτάσουμε λοιπόν!!!
Μπορεί να υπάρχει μία επιβράδυνση ή καθυστέρηση αλλιώς τόσο σε σωματικό όσο και σε διανοητικό επίπεδο, ποιός όμως είπε ότι τα άτομα αυτά δεν έχουν δυνατά σημεία; Ποιός είπε ότι δεν έχουν ικανότητες και δυνατότητες; Σας πληροφορώ λοιπόν ότι μπορούν να μορφωθούν, να σπουδάσουν, να εργαστούν, και να ζήσουν όπως επιθυμούν, συνάπτοντας ερωτικούς δεσμούς και δημιουργώντας μία σχέση, βασισμένη στην αγάπη και τη φροντίδα. Δεν σημαίνει ότι επειδή κάτι είναι διαφορετικό πάνω τους ή επειδή έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ότι αποκλείονται από την κοινωνία και ζουν μόνοι επειδή δεν ταιριάζουν με τη βιτρίνα, που εσφαλμένα έχουν δημιουργήσει οι περισσότεροι, για να μην αμαυρωθεί η εικόνα του τέλειου, του αψεγάδιαστου, που κερδίζει την αποδοχή και την απορρόφηση από την κοινωνία. Γιατί να μην δώσουμε την ευκαιρία μέσα από δράσεις και ριζικές αλλαγές να φαίνονται όλοι οι άνθρωποι και να αντιμετωπίζονται ως ίσοι; Το σύνδρομο down είναι γενετική ανωμαλία που εμφανίζεται από τη στιγμή που το έμβρυο είναι στην κοιλίτσα της μαμάς του. Εφόσον επιλέγει μία μαμά λοιπόν να το κρατήσει (υπάρχουν και περιπτώσεις που από φόβο για την κοινωνική κατακραυγή κάνουν έκτρωση, αλλά αυτό δεν θα ήθελα να το αναφέρω αναλυτικά σε αυτό το άρθρο), δεν πρέπει να ντρέπεται για το ‘’πράγμα’’ όπως ακούω από πολλούς να τα αποκαλούν που έφερε στον κόσμο, αλλά να είναι περήφανη και να αγωνιστεί να του παρέχει τα πάντα. Δεν είναι μολυσμένο ή κακό παιδί/ άνθρωπος ιδιαίτερο/-ος είναι.
Σκέφτομαι τι έχει κανείς να αγαπήσει σε αυτούς τους ανθρώπους. Και τελικά βρήκα τόσα πολλά. Από πού να αρχίσω, από αυτό το χαμόγελο που είναι μονίμως διάπλατο και δεν ξεχωρίζει, δεν διακρίνει και είναι πάντα πρόσχαρο και φιλόξενο; Από την αγκαλιά που δείχνει επιθυμία να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο και να φωνάξει ‘’εδώ είμαι και εγώ υπάρχω στον κόσμο σας’’. Από αυτό το βλέμμα που σε κοιτάζει με τόση αγάπη και στοργικότητα δίχως μίσος, δίχως έχθρα; Η θέληση, η δύναμη, ότι νιώθει, σκέφτεται και καταλαβαίνει τα πάντα, απλά με το δικό του τρόπο; Η εξυπνάδα, η ενέργεια; Πολλά και ακόμα περισσότερα, γιατί πολύ απλά είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι χαζά όντα που μπορούμε να παίζουμε μαζί τους και να τα υποτιμούμε. Έχουν και αυτά ψυχή και καμιά φορά πολύ μεγαλύτερη από τη δική μας. Γιατί για τα άτομα αυτά ζωή σημαίνει ισότητα με όλους τους ανθρώπους….
Κλείνοντας, μην αντιμετωπίζετε τα γλυκά αυτά πλασματάκια με οίκτο, αλλά σαν μέλη της κοινωνίας που ζουν μαζί με εμάς. Π.χ. τα ειδικά σχολεία εξακολουθούν να γεννούν προκαταλήψεις για τα άτομα αυτά όπως του τύπου ‘’Για να είναι εκεί είναι προβληματικά’’. Ας ενσωματωθούν με το κατάλληλο προσωπικό βέβαια μαζί με τα παιδιά των ‘’κανονικών σχολείων’’. Αυτές και άλλες πολλές λύσεις υπάρχουν και είναι κρίμα να μην εκμεταλλευτούμε το καθετί, για να προσφέρουμε στα άτομα αυτά ακόμα περισσότερη ευτυχία. Είναι στο χέρι μας να πούμε ότι το να έχει κανείς σύνδρομο down είναι μία ευλογημένη διαφορετικότητα, που χρίζει προσοχής, αγάπης και λατρείας…. Ας είναι κάθε μέρα γιορτή για τα άτομα αυτά και κάθε μέρα να κάνουμε όλοι μαζί ότι καλύτερο μπορούμε. Ας εξερευνήσουμε τη μοναδικότητά τους. Έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε…. Happy Birthday!!!
Προτινόμενο τραγούδι: