Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι κάνετε μέσα στην ημέρα που να το θέλετε πραγματικά και να μην το κάνετε από αγγαρεία ή υποχρέωση; Που να μην σας αδειάζει, αλλά να σας δίνει την αίσθηση της απόλυτης ευτυχίας και δημιουργικότητας; Ή ακόμα πιο σωστά μήπως τελικά γεμίσαμε με υπερβολικά πολλά “πρέπει” και λιγότερα “θέλω”;
Ερωτήματα που πολλοί από εμάς θέτουμε στον εαυτό μας ή επιχειρούμε να μοιραστούμε με το περιβάλλον γύρω μας. Και επειδή είναι και δικές μου σκέψεις που με ταλανίζουν, αποφάσισα να μοιραστώ για άλλη μία φορά τον εσωτερικό μου κόσμο μαζί σας.
Καταρχάς να σημειωθεί, πως κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται με τέτοιου είδους φιλοσοφία, αλλά την μαθαίνει και κατ’ επέκταση την υιοθετεί από το περιβάλλον γύρω του. Για να τα έχουμε καλά με όλους και να μην παρεξηγηθούμε με κανέναν, προσπαθούμε και πιεζόμαστε είτε π.χ. να ανταποδώσουμε το τραπέζι που μας κέρασαν και ας μην περάσαμε καλά ή ακόμα και να μην έχουμε την οικονομική δυνατότητα στο άμεσο διάστημα να το υλοποιήσουμε. Ή να πρέπει να καλέσουμε κάποιον σε μία σημαντική στιγμή της ζωής μας μόνο και μόνο επειδή μας κάλεσε εκείνος και δεν είναι σωστό. Εδώ μία παύση: Ποιος ορίζει το ποιο είναι το σωστό σε τέτοιου είδους περιπτώσεις και γιατί να νιώθουμε εμείς υπόχρεοι να πρέπει να κάνουμε κάτι το οποίο δεν μας εκφράζει και δεν το θέλουμε;
Με δύο τρανταχτά παραδείγματα (έχω και άλλα πολλά, αλλά θα αναλώσω πολύ χρόνο και έκταση και δεν χρειάζεται), γίνεται αντιληπτό πως για τα ανθρώπινα όντα μετράει περισσότερο ή γνώμη του περίγυρου, παρά η προσωπική του γνώμη και το τι θέλει να κάνει πραγματικά σε κάθε πτυχή της ζωής του. Καταλήγουμε να βαφτίζουμε τα πάντα “πρέπει” και υποχρεώσεις και να χάνουμε το νόημα της σημασίας που έχει η επιθυμία. Ελευθερωθείτε και λίγο, βγείτε από το καβούκι της ανασφάλειας που άλλοι σας έχουν μεταδώσει και απλά μην νοιάζεστε.
Και αν κάποιος παρεξηγηθεί δεν θα φταίτε εσείς. Θα φταίει η δική του αντίληψη που πολύ απλά πάει παράλληλα με τη δική σας…
(Προτεινόμενο τραγούδι): https://youtu.be/vx2u5uUu3DE