Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…
Ο τίτλος για μερικούς θα ακουστεί παράξενος και θα πουν μα τι λέει τώρα εδώ θα μας τρελάνει; Και όμως έτσι είναι τουλάχιστον για εμένα με βάση τις εμπειρίες που έχω. Και για αυτό θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας για να δούμε αν συμφωνείτε και εσείς.
Αρχικά, να πούμε πως στη ζωή όπως έχω πει και άλλες φορές, τίποτα δεν μας χαρίζεται και πρέπει να παλέψουμε σκληρά για να πετύχουμε κάτι. Αυτό όμως που δεν λέω συχνά, είναι ότι όταν δεν εκτιμάμε το οτιδήποτε, το περιφρονούμε και ζηλεύουμε τις ζωές άλλων χωρίς να προσπαθούμε να βελτιώσουμε τη δική μας ποιότητα, τότε και η ζωή με τη σειρά της, θα φροντίσει να μας δώσει το κατάλληλο μάθημα, για να δούμε κάποια πράγματα με άλλο μάτι. Και αυτό θα φροντίσω να το αναφέρω με μερικά παραδείγματα.
Οι φυλακισμένοι όντας κρατούμενοι, οι περισσότεροι από αυτούς, έχουν αναθεωρήσει για τον τότε τρόπο ζωής και με στην πορεία κατάλαβαν ότι μακάρι τον τρόπο σκέψης και αντίληψης που έχουν τώρα να τον είχαν τότε, μετά από τόση ταλαιπωρία και πίκρες που τους έφερε η ζωή σαν συνέπεια των παραπτωμάτων τους. Άνθρωποι που κατηγορούσαν και σχολίαζαν άλλους ανθρώπους για διάφορους λόγους και με διάφορες αφορμές, μετά από κάποιο βαθμό τα ‘’λούζονται’’ και λένε μακάρι να κρατούσα το στόμα μου κλειστό. Αυτές είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανθρώπων που με τις πράξεις τους προκαλούν και τη μετέπειτα πορεία τους, με το μόνο θετικό στοιχείο ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχει το ενδεχόμενο να αναθεωρήσουν και να γίνουν καλύτεροι, μαθαίνοντας να αξιοποιούν τις ευκαιρίες που τους δίνονται και να είναι ταπεινοί.
Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που μόνο ήρωες της ζωής θα τους χαρακτήριζα. Οι γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες ή οι άνθρωποι που δίνουν μάχη για την επιβίωση τους, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τα αναγκαία ή οι άνθρωποι που παρά τις δυσκολίες γίνονται θυσία για τα παιδιά τους ή και οι ίδιοι που παλεύουν με σκληρές αρρώστιες και δεν το βάζουν κάτω με τη μόνη ελπίδα να μην πεθάνουν και όταν/αν γίνουν καλά να ρουφήξουν με ακόμα περισσότερο πάθος τις ανθισμένες μέρες που θα έρθουν κ.α. Στην προκειμένη περίπτωση λένε, ότι ο Θεός δεν σου δίνει περισσότερα από όσα μπορείς να αντέξεις, όσο άσχημο ή κυνικό να ακούγεται για μερικούς, επειδή πολύ απλά για όλα υπάρχει ένας λόγος και μία σκοπιμότητα μέσα από μία κατάσταση ή διαδικασία από την οποία κάθε άνθρωπος θα περάσει ή θα βιώσει.
Το βασικό ζήτημα είναι να πάρεις εφόδια που θα σε βοηθήσουν να γίνεις καλύτερος στην ψυχή και στο μυαλό και να μάθεις να εκτιμάς και να βλέπεις το λάθος πριν το κάνεις ή ακόμα και να το κάνεις, να έχεις το θάρρος να το μοιραστείς ή να το παλέψεις μόνος αν θέλεις για να το αντιμετωπίσεις. Όποια δυσκολία και να προκύψει, αν της ανταποδώσεις το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σε καταστρέψει. Αν όμως αντιταχθείς, θα κερδίσεις κριτική σκέψη, ωριμότητα, αυτονομία και ελευθερία. Καλύτερα να αμυνθείς από τα βέλη της ζωής και να βγεις λαβωμένος μεν αλλά ζωντανός, παρά να παραδοθείς και να καταλήξεις έρμαιο δικών σου λαθών… Άλλωστε, όλα έχουν το άρωμα που εσύ θα τους δώσεις. Γι΄αυτό, κοίταξε το άρωμα αυτό να έχει διάρκεια και να διαχέεται παντού, παρά να είναι κακής ποιότητας και να ξεψυχήσει…
(Προτεινόμενο τραγούδι):