Μήνας: Οκτώβριος 2017

Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…

Πολλές φορές, εμείς οι άνθρωποι πιάνουμε πάτο από διάφορα γεγονότα και καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στην καθημερινότητα μας και μας πληγώνουν τόσο, που η αξιοπρέπεια και το είναι μας κομματιάζονται για χάρη κάποιων, που μόνο κακό θέλουν να σπέρνουν στο διάβα τους. Δεν σέβονται, δεν εκτιμούν και δεν τους ενδιαφέρει πόσο πολύ έχουν πληγώσει κάποιον. Απλά τους αρκεί να επιτύχουν το σκοπό τους και να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Εμείς στο διάστημα αυτό μοιάζουμε με ένα πληγωμένο πουλί που αμφιταλαντεύεται στο αν θα καταφέρει ή όχι να πετάξει ξανά…

Γιατί να τα παίρνουμε όλα τις μετρητοίς; Να μου πείτε λογικό είναι εν μέρει, γιατί είμαστε άνθρωποι και έχουμε συναισθήματα που ανάλογα με την ψυχολογία μας τη δεδομένη στιγμή είναι εύθραυστα και ‘’περιμένουν’’ την κατάλληλη στιγμή για να σπάσουν και να κάνουν τη μεγάλη έκρηξη αγανάκτησης και άμυνας απέναντι στον εξευτελισμό και την ψυχολογική πίεση που υφίστανται.

Πόσο σημαντικό είναι επομένως να αγαπάμε τον εαυτό μας; Πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να στεκόμαστε βράχοι και να υπερασπιζόμαστε το άτομό μας, ειδικά όταν ξέρουμε ότι το δίκιο είναι με το μέρος μας; Ναι φωνάξτε, ναι μιλήστε και ναι εκφραστείτε ελεύθερα και χωρίς φραγμούς. Πείτε ‘’έτσι είμαι εγώ και σε όποιον αρέσω’’. Μην κάνετε συνέχεια το λάθος που κάνουν όλοι και να προσπαθείτε να μπείτε σε μία φόρμα ή ένα σύστημα, που δεν σας κάνει και δεν σας αντιπροσωπεύει. Όταν βλέπετε το λάθος και το άδικο, αντιταχθεί τε. Πολλές φορές και η πολύ διπλωματία μας καίει και σας το λέω από προσωπική μου πείρα…

Ο κάθε άνθρωπος με την μοναδική του προσωπικότητα είναι ξεχωριστός και μία κατηγορία μόνος του. Είναι δύσκολο να αλλάξεις αυτό που είσαι μπορείς  όμως να μετριάσεις συμπεριφορές και να προσαρμοστείς αν κάνεις όντως κάτι λάθος. Να αγαπάτε και τα ελαττώματα σας, γιατί είναι και αυτό ένας τρόπος αυτοπροσδιορισμού και βελτίωσης. Και να ξέρετε ότι αν κάποιος επιχειρήσει να σας κάνει κομμάτια είτε με το λόγο του, είτε με τις πράξεις του, αφήστε με το δικό σας τρόπο το στίγμα σας και δείξτε πόσα πολλά αξίζετε. Δεν αρέσουμε όλοι σε όλους και συνεπώς δεν μπορούμε και να ταιριάξουμε με όλους, εκτός αν είμαστε συμφεροντολόγοι. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι να είμαστε εμείς καλά και πλήρης τόσο με τον εσωτερικό μας κόσμο, όσο και με τις δράσεις μας και από αυτό που προβάλουμε σαν άτομα. Αφήστε την επιτυχία σας και το ταμπεραμέντο σας να κάνουν θόρυβο και να ακουστούν σε μία βουβή και καλοβολεμένη κοινωνία. Και να είστε σίγουροι ότι αυτό θα σας βοηθήσει και στις διαπροσωπικές σας σχέσεις, καθώς άνθρωπος που δεν αγαπάει τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπήσει και τους άλλους…

(Προτεινόμενο τραγούδι):

Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…

Στις μέρες μας, με έναν λόγο παραπάνω την οικονομική κρίση, οι άνθρωποι αλλάζουν όπως και οι καταστάσεις και τα γεγονότα γύρω τους. Κάποιοι το επιδιώκουν σαν συνέπεια των αλόγιστων δράσεων τους και άλλοι αναγκάζονται να συμβιβαστούν με μία πραγματικότητα που είτε τους ρίχνει πιο κάτω, είτε ανακαλύπτουν πράγματα μέσα από την καινούργια τους ζωή που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να τους αλλάξουν…

Μέσα από την καθημερινότητα λοιπόν, παρατήρησα ότι οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο κτητικοί και ολοένα και πιο σκληροί με τους ανθρώπους γύρω τους. Γίνονται πιο απόμακροι και λιγότερο κοινωνικοί, λέγοντας πως έχουν δικά τους προβλήματα να ασχοληθούν και πιο σημαντικά. Κοιτάνε περισσότερο τη βόλεψή τους, αδιαφορώντας εκδηλωτικά για το συνάνθρωπό τους. Από τη μία πλευρά δεν θα τους αδικήσω, γιατί περνάνε πολλά θέματα κυρίως οικονομικής φύσεως με τις υποχρεώσεις να τους βυθίζουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι παύουμε να είμαστε άνθρωποι και ότι μετουσιωνόμαστε σε ατομιστές. Σκεφτείτε το σαν να ήταν όλοι οι άνθρωποι έτσι. Θα μας άρεσε; Γιατί λοιπόν κάνουμε στους άλλους αυτό που δεν θα μας άρεσε υπό άλλες συνθήκες να εισπράττουμε;

Όπως λέω και στον τίτλο του σημερινού μου άρθρου αγαπητέ μου αναγνώστη, ‘’αφέσου στην απλότητα των πραγμάτων’’, επειδή αυτή εν τέλει είναι η λύση για να είναι κανείς ευτυχισμένος. Μπορεί οι καιροί να είναι δύσκολοι για περαιτέρω σπατάλες, αλλά κάλεσε τους φίλους σου στο σπίτι, κάνε έναν περίπατο με το αγαπημένο σου πρόσωπο, κάνε καλή έρευνα αγοράς και πάρε αυτό που θέλεις στη μισή τιμή και πιο κάτω, μην κοιτάς το σύνολο, αλλά αυτό που θα σου φέρει χαμόγελο και πληρότητα. Οι άνθρωποι ως κοινωνικά όντα δεν θέλουν την απομόνωση. Θέλουν παρέα είτε για να ξεχνιούνται, είτε για να μοιράζονται τα προβλήματα τους. Κοίταξε τον εαυτό σου και το μέλλον σου, αλλά όχι με εγωισμό και τυφλή ανταγωνιστικότητα.

Ακόμα και για τις πιο δύσκολες και βαριές περιπτώσεις σκεφτείτε τι είναι αυτό που σηματοδοτεί τη ζωή σας και της δίνει νόημα. Μην κλαίγεστε και μην είστε κακομοίρηδες. Αντίθετα, να είστε ευγνώμονες που ξυπνάτε κάθε πρωί και έχετε τα βασικά που για άλλους είναι τα αναγκαία για επιβίωση. Τέλος, μην συγκρίνετε τον εαυτό σας με κανέναν, δεδομένου ότι κάθε άνθρωπος πάντα θα έχει κάτι που δεν έχει ο άλλος. Το μεγάλο ζήτημα είναι να εκτιμάει κανείς αυτά που έχει και να προσπαθεί να βελτιώνεται…

(Προτεινόμενο τραγούδι):

Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…

Τη σήμερον ημέρα ειδικά στη γυναικεία βιομηχανία ρούχων, πολλές γυναίκες ‘’τρώνε πόρτα’’ από ρούχα που τους αρέσουν πολύ, επειδή δεν έχει νούμερα για όλους τους τύπους σωμάτων, ώστε η κάθε γυναίκα να μπορεί με το δικό της τρόπο να το υποστηρίξει. Οπότε υπάρχουν οι λεπτές γυναίκες (αν μπορώ να τις χαρακτηρίσω έτσι) που μπορούν στην κυριολεξία να βάλουν τα πάντα εκτός από μετρημένα στα δάχτυλα κομμάτια και υπάρχουμε και εμείς με τις καμπύλες μας και τα πιασίματα μας που θέλουμε αρκετά πράγματα, που δυστυχώς πάνω μας η πραγματικότητα περνάει σε άλλη διάσταση, με το αποτέλεσμα να απέχει πολύ από το όραμα που αρχικά είχαμε σχηματίσει.

Οι βιομηχανίες λοιπόν παίρνουν ως γνώμονα ένα συγκεκριμένο τύπο σώματος που πάνω κάτω έχουν όλες οι γυναίκες, χωρίς να σκέφτονται τις ανάγκες του κάθε σώματος ολιστικά για να μπορούν ας πούμε όλοι να έχουν ‘’πρόσβαση’’ σε όλα. Έτσι βλέπουμε στα μαγαζιά πολύ μικρά μεγέθη ρούχων και καταλήγουμε να πάρουμε ένα από τα μεγάλα νούμερα ώστε και να μας κάνει, αλλά και να είναι και άνετο ή να μην πάρουμε καθόλου γιατί στα περισσότερα οι γραμμή είναι στενή και εμάς πιστέψτε με δεν μας κολακεύει καθόλου αυτό. Από την άλλη βέβαια για να μην είμαστε και αχάριστες ας είναι καλά και τα oversized, για να μπορούμε και εμείς να νιώθουμε λίγο πιο fit in…

Μας προκαλεί όλη αυτή η κατάσταση μία κατάθλιψη κάθε φορά που αποφασίζουμε να πάμε για ψώνια; ΝΑΙ. Είμαστε με τη σκέψη ότι θα πάμε και δεν θα βρούμε τίποτα; ΝΑΙ. Ξέρετε πόσες γυναίκες έχω δει και μου έχουν μιλήσει για το ότι επειδή έχουν λίγα παραπάνω κιλά ή καμπύλες κλπ., δεν μπορούν να απολαύσουν τα ψώνια τους, γιατί δεν τους κολακεύει τίποτα; Μπορεί να μου πει κάποιος ότι ίσως ασκώ πολύ κριτική και ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Αν δεν είναι λοιπόν τότε γιατί τα shorts για παράδειγμα, είναι τόσο κοντά που σε εμάς να φαίνεται σαν εσώρουχο; Γιατί όταν πας σε μία boutique μπορείς να βρεις ρούχα στα ίδια σχέδια που να κάνουν όμως το σώμα σου να φαίνεται κολακευτικό και προσεγμένο; Γιατί υπάρχει αυτός ο ρατσισμός ότι οι γυναίκες με καμπύλες είναι χοντρές και πρέπει να χάσουν κιλά για να παίρνουν αυτά που όλες αγοράζουν; Και γενικώς γιατί μας κάνετε να νιώθουμε άσχημα για κάτι που και είναι μοναδικό, αλλά και είναι κάτι που εκ φύσεως δεν μπορούμε να αλλάξουμε;

Εν κατακλείδι λοιπόν, έχω να πω μερικά πράγματα που κρατάω μέσα μου εδώ και χρόνια. Στην αρχή και εγώ προσωπικά προσπάθησα να αλλάξω και λάθος μου, αλλά αυτό για να καταφέρω και εγώ να ενσωματωθώ σε αυτό που λέμε μόδα. Δεν είναι έτσι όμως και μην κάνετε ποτέ αυτό το λάθος. Δεν είναι η μόδα που μας καθορίζει, αλλά το στυλ μας και ας θεωρείται ξεπερασμένο. Το ζήτημα είναι να μας κολακεύει και να νιώθουμε και εμείς άνετα σε αυτό και πιστέψτε με φαίνεται πότε μία γυναίκα καταπιέζεται από standards και πότε νιώθει πραγματικά όμορφη και ανάλαφρη. Γι΄αυτό και ευελπιστώ στο να υπάρχουν περισσότερες κατηγορίες ρούχων και να μπορούμε όλοι να μένουμε ευχαριστημένοι και να έχουν όλοι περισσότερες ευκαιρίες. Κανόνας ζωής είναι να αποδεχόμαστε το σώμα μας και τις ατέλειες του και ας μην μπορούμε να βάλουμε τα πάντα. Να θυμάστε ότι είναι καλύτερο ένα αληθινό και υγιές σώμα, παρά ένα ψεύτικο για τις ανάγκες του κόσμου ή της κοινωνίας γενικότερα. Μην καταπιέζεστε και αφήστε τον εαυτό σας να εκφραστεί, όπως σας αρέσει. Η πραγματική επανάσταση είναι η διαφορετικότητα και πρότυπο ζωής εσείς οι ίδιοι…

(Προτεινόμενο τραγούδι):