Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…
Χριστούγεννα: γιορτινή ατμόσφαιρα παντού με πολύχρωμα φώτα, φανταχτεροί και πρωτότυποι στολισμοί, πλήθος δραστηριοτήτων για παιδιά και μεγάλους κ.α. Γενικότερα θα λέγαμε πως επικρατεί κλίμα χαράς, ευτυχίας, ξεγνοιασιάς. Δεν είναι όμως για όλους οι γιορτινές μέρες τόσο ξεχωριστές και τόσο μοναδικές, γιατί δεν βιώνουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες καταστάσεις και δεν συνεπάγονται αυτές οι μέρες για όλους με θετικά συναισθήματα…
Δεν έχουν όλοι την χρηματική πολυτέλεια να πάρουν δώρα και να γεμίσουν το τραπέζι τους με πολλά και καλά φαγητά. Δεν μπορούν όλοι να βγουν έξω τις παραμονές των εορτών ή και την ίδια την ημέρα ακόμα, να γλεντήσουν και να του δώσουν να καταλάβει που λέμε χωρίς περιορισμούς. Δεν μπορούν απαραίτητα όλοι να είναι διαθέσιμοι την ημέρα και ώρα που θέλει ο οικοδεσπότης της οικογένειας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν ή και να μη θέλουν να έρθουν, επειδή αυτό που κανόνισαν για εκείνους είναι πολύ καλύτερο από ένα τραπέζι με το σόι τους.
Είναι και κάποιες χώρες τριτοκοσμικές και όχι μόνο, που εκεί άντρες, γυναίκες, παιδιά, όχι μόνο Χριστούγεννα και γιορτές δεν καταλαβαίνουν, αλλά δεν ξέρουν καν τι σημαίνει εκπαίδευση, παιδικότητα, αγάπη και αγαθά που τους εξασφαλίζουν την επιβίωση. Έχουν μάθει μόνο εκμετάλλευση, παιδική εργασία, ασιτία, μοναξιά… Για αυτές τις περιπτώσεις τι λέμε; Ή πιο σωστά τι είμαστε σε θέση να κάνουμε;
Αυτό που βλέπω εγώ δυστυχώς, είναι μία ″φιλανθρωπία της δεκάρας″, για να δείξουμε ότι και φέτος τις γιορτές κάνανε την καλή μας την πράξη. Στην καθημερινότητά τους όμως, γιατί το ποσοστό που εξακολουθεί να προσφέρει είναι μηδαμινό; Εκεί δεν είμαστε φιλάνθρωποι πια; Μόνο τότε θυμόμαστε την κρίση και δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα;
Πολλοί μπορεί να μου πουν μα καλά εδώ με το ζόρι εξασφαλίζουμε τα αναγκαία και στερούμαστε πράγματα που κάναμε παλιά και θα δώσουμε στους άλλους; Εγώ απλά απαντώ με βάση την ερώτηση, απλά τονίζοντας την λέξη αναγκαία, για τον λόγο ότι εσύ τα έχεις και ας είναι δύσκολες οι εποχές. Εκείνοι όμως;
Επίσης, ας σκεφτούμε και λίγο εκείνους που έφυγαν σε ένα ταξίδι μακρινό χωρίς επιστροφή. Εκείνους που ενώ πέρσι γέμιζε το σπίτι με τη χαρά και το χαμόγελό τους, τώρα δεν υπάρχουν. Ξέρετε για πόσους ανθρώπους οι γιορτές και γενικότερα η καθημερινότητα, από εκείνη τη στιγμή τίποτα δεν είναι πια τα ίδια; Πόσο πολύ υποφέρουν από την απώλεια και όμως είναι εκεί και παλεύουν και πάντα εύχονται έστω και για μία στιγμή να ήταν εκεί και ας έφευγαν πάλι; Για αυτούς λοιπόν σημασία δεν έχουν τα αγαθά, αλλά ο άνθρωπος, εκείνος ο άνθρωπος…
Έτσι λοιπόν, θέλω να εκφράσω την δική μου εκδοχή των εορτών, γιατί πρέπει να μάθουμε και να περνάμε καλά γιατί είμαστε άνθρωποι και αξίζει σε όλους, αλλά να μην σκεφτόμαστε μόνο την καμπούρα μας, τα θέλω μας και γενικότερα τον εαυτό μας, αλλά να έχουμε συναίσθηση του τι γίνεται στον κόσμο γύρω μας και όσο μπορούμε να προσφέρουμε με το δικό μας τρόπο. Να εκτιμάτε αγαθά, ανθρώπους και καταστάσεις, γιατί τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο. Να λέτε πάντα δόξα το Θεό που είστε υγιείς και δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάτε και όλα με λίγη υπομονή και μεθοδευμένη προσπάθεια έρχονται από μόνα τους!!!
Merry Christmas xoxoxoxo
(Προτεινόμενο video):
