Μήνας: Σεπτέμβριος 2018

Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…

 

Η εποχή του σήμερα. Η εποχή που ο καθένας από εμάς, προκειμένου να εξασφαλίσει την άνεση και τη βολή του (ας το πούμε έτσι), πατάει τον διπλανό του με κάθε τρόπο και μέσον. Και ένας από αυτούς τους τρόπους είναι και η επίρριψη ευθυνών όπως λέει και ο τίτλος μας…

Μέθοδος αρκετά αφοπλιστική και πανεύκολη, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν απαιτεί ιδιαίτερη μαεστρία να μεταφέρεις σε κάποιον τα δικά σου λάθη. Το αποτέλεσμα; Μα φυσικά μαγικό. Ο ένας πανευτυχής που έφυγε το βάρος και η όποια ανησυχία από πάνω του και ο άλλος πνιγμένος σε μία κατάσταση που δεν του αναλογεί και δεν ευθύνεται ούτε στο ελάχιστο για αυτή.

Η παγίδα όμως στο μεγαλύτερο ποσοστό της, είναι ότι το θύμα θα πρέπει να βρει την άκρη του νήματος και ενώ μπορεί να ξέρει την πραγματικότητα, να μην αποκαλύπτει την αλήθεια για να βγει αλώβητος. Συνήθως αυτό γίνεται από φόβο ότι δεν θα βρει την ανάλογη υποστήριξη. Γιατί ξέρετε, θέλει μεγάλη δόση διπλωματίας, για να καταφέρεις να φέρεις κάποιον σε αυτή τη θέση.

Έλα όμως που σε όλες τις καταστάσεις υπάρχει και η αχίλλειος πτέρνα. Το αδύναμο σημείο που κάνει τις μάσκες να πέφτουν και το καλό τέλος να κλείνει την αυλαία. Μην φοβάστε να υψωθείτε και να είστε πάνω από όλα άνθρωποι. Το ότι κάποιοι δεν μας σέβονται και δεν μας εκτιμούν για να θέλουν να μας προκαλέσουν κακό, δεν σημαίνει ότι πρέπει να οπλιστούμε με εκδίκηση και μίσος. Γιατί η ζωή ξέρετε επιστρέφει συμπεριφορές και όλοι βρίσκουν τις συνέπειες των πράξεων τους κάποια στιγμή.

Να κοιτάξετε να καλλιεργείστε εσείς σαν άνθρωποι και να διεκδικείτε αυτά που σας αξίζουν. Η επίρριψη ευθυνών είναι για τους δειλούς και για αυτούς που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις δυσκολίες. Κάντε εσείς τη διαφορά, πρώτα για εσάς και μετά για τους άλλους. Και αν είχατε παράπλευρες απώλειες στο τέλος. Μη σας νοιάζει. Ήταν απλά ένα ξεκαθάρισμα που ήταν γραφτό να γίνει για το καλό σας!

(Προτεινόμενο τραγούδι):

Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…

 

Ένα θέμα πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια που δεν μπορώ να καταλάβω ούτε την προέλευση, ούτε το σκεπτικό που γίνεται. Παρόλα αυτά, είμαι εδώ για να το αναλύσω, να πω τη γνώμη μου και να δώσω κάποιες συμβουλές που ίσως βοηθήσουν κάποιους από εσάς. Για πάμε λοιπόν…

Αρχικά, η ελεύθερη σχέση (κατ΄εμέ πάντα), είναι σαν κάτι ανύπαρκτο, καθώς δεν νοείται να είσαι θεωρητικά με ένα άτομο και πρακτικά με άλλα εκατό που λέει ο λόγος. Έτσι αυτόματα και δεν είσαι πιστός, αλλά και ποιο το νόημα να το βαφτίζεις ″σχέση″, ενώ στην ουσία ο καθένας κάνει το κομμάτι του που λέμε. Ή είσαι με κάποιον ή δεν είσαι. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Το θέμα δεν είναι όμως μόνο αυτό. Με αυτή τη κατάσταση πληγώνετε και ανθρώπους που ενδιαφέρονται πραγματικά για εσάς και να σας προσφέρουν αυτά που ενδεχομένως αξίζετε (π.χ. ″με απέρριψε, λέγοντας μου κάνω κάτι με κάποιον, αλλά δεν είμαι σε σχέση″), αλλά και τον ίδιο σας τον εαυτό στην πορεία, καθώς θα δείτε μακροχρόνια ότι μέσα από αυτό φθείρεστε και δεν προχωράτε μπροστά. Άλλωστε, η ζωή δεν είναι μόνο για να περνάμε καλά και να είμαστε ξέγνοιαστοι, αλλά μέσα από την ευτυχία να επενδύουμε κιόλας…

Συμπερασματικά λοιπόν, όπως θα καταλάβατε και από τον τίτλο, η ελεύθερη σχέση δεν υπάρχει όπως και δεν υπάρχει matte lip gloss, διότι ή θα είναι matte ή θα είναι υγρό και θα γυαλίζει. Και τα δύο σε ένα προϊόν δεν υφίσταται, όπως και δεν υφίσταται σχέση, χωρίς επί της ουσίας να υπάρχει η ″ομπρέλα″ που την περιβάλει. Κάντε ότι σας αρέσει και με τους κατάλληλους ανθρώπους. Απλά να θυμάστε ότι μία τέτοια κατάσταση σαν την ελεύθερη σχέση κατά βάθος, δηλώνει ανασφάλεια και ανάγκη να έχεις ένα ″αποκούμπι″, όταν βαριέσαι ή δεν έχεις τι να κάνεις (όσο άσχημο και αν ακούγεται).

Πάρτε λοιπόν τις αποφάσεις σας και ζήστε ελεύθεροι και όχι σε ″σχέση″. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από σιγουριά και σταθερότητα και όχι από μία μόνιμη αβεβαιότητα. Περνάει κανείς καλά και μόνος του, χωρίς απαραίτητα να είναι σε μία κατάσταση που επί της ουσίας δεν πρεσβεύει.

Ουτοπία λοιπόν θα την χαρακτήριζα. Σαν ένα όνειρο που δεν γίνεται ποτέ πραγματικότητα, σαν ένας στόχος που είναι αδύνατον να υλοποιηθεί…

(Προτεινόμενο τραγούδι):

Γράφει η Κατερίνα Τσακτσίρα…

 

Το σημερινό άρθρο πραγματεύεται την απληστία του ανθρώπου με συνέπεια να μην χαίρεται την κάθε μικρή στιγμιαία απόλαυση της ζωής.

Ζει με σκοπό να πλουτίσει και όχι να απολαύσει αυτά που ο μισθός του, του αποφέρει (πολλά ή λίγα). Ζει για να καταστρέφει αυτά που η γη του δίνει για να ζει αρμονικά και να προστατεύεται. Ζει για να είναι κακός και να εκδικείται ακόμα και κοντινά του πρόσωπα. Το κορυφαίο όμως της εποχής μας είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι νομίζουν ότι ζουν, γιατί στην πραγματικότητα είναι απορροφημένοι από τη ροή της καθημερινότητας. Απορροφημένοι από τα αρνητικά της ημέρας με τα οποία πορεύονται και είναι μονίμως στην γκρίνια και την μουρμούρα, μεταφέροντας έτσι ένα κύμα αρνητικής ενέργειας και στους γύρω τους.

Εδικά τώρα με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί, οι περισσότεροι ″βρίσκουν πάτημα″ για τη συμπεριφορά ή τη γενικότερη ψυχολογική τους κατάσταση, επειδή είναι κάτι που το βιώνουν όλοι.

Προσέξτε όμως πιο είναι το κλειδί της υπόθεσης. Όλοι βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις. Το θέμα είναι όμως πως τις διαχειριζόμαστε και τι μαθαίνουμε μέσα από αυτές. Γιατί είναι πολύ σημαντικός παράγοντας να βλέπουμε σε όλες τις καταστάσεις έστω και το ένα θετικό που θα υπάρχει. Και πιστέψτε με δεν είναι μόνο ένα: ΖΟΥΜΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΓΙΕΙΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΕΓΗ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ σχεδόν όποτε το θελήσουμε.

Οπότε αγαπητοί μου αναγνώστες ΖHΣΤΕ το κάθε λεπτό, την κάθε στιγμή και την μαγεία που κρύβει η κάθε μέρα ξεχωριστά. Μην αναλώνεστε και φροντίστε να βρίσκετε λύσεις, αντί να αναπαράγετε το ήδη υπάρχον πρόβλημα. Βρείτε χρόνο για εσάς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Όλα θέλουν τρόπο και πρόγραμμα. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν δεν του δώσουμε εμείς τον ορισμό αυτό…

(Προτεινόμενο τραγούδι):