Κατηγορία: Show biz

Γράφει η Τσακτσίρα Κατερίνα…

Είναι περίεργο, μοναδικό αλλά και διασκεδαστικό ταυτόχρονα, να παίρνεις συνέντευξη από τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή σου. Έτσι λοιπόν την ετοίμασα με βάση πράγματα και καταστάσεις που έχω βιώσει και εγώ στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, αλλά και για πράγματα που αξίζει να ειπωθούν μήπως και μετριαστεί λίγο η αδικία. Μόνη μου ευχή είναι να ξέρει πως τα καλύτερα έρχονται και πως είμαι δίπλα του, όντας τυχερή και ευγνώμων. Έτσι λοιπόν ο Μιχάλης Αραός σπάει την σιωπή του και μιλάει τόσο για τα κακώς κείμενα, όσο και για την πιο ανάλαφρη και φωτεινή πλευρά της ζωής του.

Κ.Τ. Μίλησε μας για τον κόσμο του ραδιοφώνου μέσα από τα δικά σου μάτια.

Α.Μ. Όπως σε όλες τις δουλειές, υπάρχουν οι ‘’καλοί’’ και οι κακοί’’, οι ‘’φίλοι’’ και οι ‘’εχθροί’’. Αυτό βέβαια ισχύει για τους άλλους, διότι για εμένα υπάρχουν μόνο γνωστοί και μόνο θαυμαστές ακόμα και όταν με τα λόγια τους, υπονομεύουν το όνομά μου και την πορεία μου στον χώρο. Είναι σπουδαίο να εισπράττεις αγάπη και αποδοχή από κόσμο που προσωπικά δεν γνωρίζεις. Συναναστρέφεσαι με ανθρώπους από όλη τη ‘’γκάμα’’ της ζωής (από τους καλούς μέχρι τους μέτριους και από τους μέτριους μέχρι τους σκάρτους) και για αυτό πρέπει να κρατάς ισορροπίες και αποστάσεις, διότι ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται και λειτουργεί διαφορετικά. Άλλοι θα σε θαυμάζουν και άλλοι θα σε σχολιάζουν. Η δεύτερη κατηγορία να ξέρετε ότι είναι η ζήλια εκείνων που δεν έχουν προσωπικότητα και πατάνε επί πτωμάτων για να επιβληθούν. Το ένα πόδι βρίσκεται στην πραγματικότητα και το άλλο στον γκρεμό. Εύκολα σε κρίνουν και δύσκολα αναγνωρίζουν το έργο σου, και αυτό ισχύει και στο χώρο εργασίας αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλον.

Κ.Τ. Αν σου επιτρεπόταν να αλλάξεις κάτι ποιο θα ήταν αυτό;

Α.Μ. Θα έλεγα ότι είναι η καλοσύνη μου γιατί μέσα από αυτήν έχω βοηθήσει, αλλά δεν έχω βοηθηθεί. Και αυτό ήταν και πληρότητα, αλλά πολλές φορές και καταστροφή. Όσο αναγνωρίσιμος είσαι, ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του, ζητάει τη βοήθειά σου, εσύ πρέπει να ανταποκριθείς στο ακέραιο, διότι αν δεν το κάνεις, θα αρχίσουν να ανοίγουν τα μεγάλα στόματα, ρίχνοντας λάσπη εκεί που δεν υπάρχει βούρκος.

Κ.Τ. Πώς ένιωθες την περίοδο που βρισκόσουν στο απόγειο της καριέρας σου;

Α.Μ. Αυτό είναι και καλό και κακό. Καλό γιατί οι κόποι σου ανταμείβονται και αναγνωρίζονται από τους ανθρώπους που πραγματικά σέβονται και εκτιμούν αυτό που κάνεις. Κακό γιατί δεν μπορείς να κάνεις πράγματα ελεύθερα και οι κινήσεις σου να είναι μετρημένες, για να μην δίνεις τροφή σχολιασμών.

Κ.Τ. Ένιωσες ποτέ ότι πήρες την ‘’κάτω βόλτα’’ και αν ναι γιατί;

Α.Μ. Η επιτυχία είναι εφήμερο φαινόμενο. Πολύ εύκολα ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στα ψηλά και πολύ πιο εύκολα είναι να φτάσει κανείς στα χαμηλά. Εννοείται πως όπως και κάθε άνθρωπος πιάνει πάτο, έτσι και εγώ ανήκω στην ίδια κατηγορία. Ο λόγος γιατί όταν είσαι πολύ καλός φτάνεις σε σημείο που τη στιγμή που χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου, καταλήγεις να είσαι μόνος (και εγώ παραήμουν καλός).

Κ.Τ. Συνάδελφοι, σύστημα και ‘’αξιοκρατία’’. Τί έχεις να πεις για αυτές τις τρείς παραμέτρους;

Α.Μ. Πιάσε τ’ αβγό και κούρευ’ το (χαχαχαχαχαχα). Προσωπική μου άποψη, έντιμοι συνάδελφοι δεν υπάρχουν και αυτό ισχύει αν όχι σε όλες στις περισσότερες δουλειές. Ακόμα βέβαια και να υπάρχουν θα είναι μετρημένοι και όσους λίγους έχω ξεχωρίσει τους κρατάω για τον εαυτό μου. Το σύστημα και η αξιοκρατία είναι αλληλένδετα. Θα έλεγα ότι είναι ένα σύστημα που όπου και να αγγίξεις λερώνεσαι. Θα πρέπει να έχεις γερό στομάχι, για να αντιμετωπίσεις αυτόν τον κύκλο και αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία στην επιλογή του δυναμικού στο ραδιοφωνικό σύστημα. Ο κάθε άσχετος κάνει ή θέλει να κάνει ραδιόφωνο και εκτός αυτού νομίζει ότι είναι κάτι ή κάποιος. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν υπάρχει εκτός από μερικά φουσκωμένα μυαλά. Το ραδιόφωνο ή το’ χεις ή δεν το’ χεις. Και δυστυχώς πολλοί είναι αυτοί που δεν το έχουν. Υπάρχουν πολλοί καλύτεροι και αξιόλογοι άνθρωποι που μπορούν να εισχωρήσουν χωρίς όμως επιτυχία και αν ήταν στο χέρι μου, θα ήθελα γενικότερα έναν πιο δίκαιο τρόπο επιλογής και αντιμετώπισης. Πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο, αλλά ‘όπως λέει και μία παροιμία το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αλλά να μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα υπάρχει το ρητό ‘’ό,τι δηλώσεις είσαι’’.

Κ.Τ. Όλοι γνωρίζουμε την απουσία σου από τον χώρο αυτή την περίοδο. Θα ήθελες να ασχοληθείς ξανά και αν όχι τι πιστεύεις ότι μπορεί να σου λείψει;

Α.Μ. Το ραδιόφωνο είναι εξάρτηση, βίτσιο και ελευθερία λόγου. Μπορείς να μοιραστείς ανά πάσα στιγμή τις σκέψεις σου όποιες και αν είναι αυτές και να ξέρεις ότι τη στιγμή που το κάνεις εκεί έξω, τα λόγια σου αυτά θα πιάσουν τόπο. Συνεπώς, μου λείπει το ραδιόφωνο, μου λείπει η επικοινωνία με τον κόσμο, γνωρίζοντας ότι για κάποιους είσαι η παρηγοριά τους, αλλά από την άλλη έρχονται στιγμές της αναθεωρήσεις της προσωπικής αλλά και της επαγγελματικής σου ζωής που πρέπει να πάρεις κάποιες αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον σου. Και έτσι όπως έχει καταντήσει το ραδιόφωνο, δυστυχώς δεν υπάρχει μέλλον και προοπτικές. Είναι δίκοπο μαχαίρι…

Κ.Τ. Τι ή ποιος σε βοήθησε να δεις τα πράγματα λίγο καλύτερα και πιο σφαιρικά;

Α.Μ. ‘Όταν ζεις μέσα σε ένα ροζ συννεφάκι τα βλέπεις όλα ρόδινα. Για αυτό την κατάλληλη στιγμή, έρχεται ο κατάλληλος άνθρωπος, για να σου δώσει τις κατάλληλες συμβουλές για πράγματα που εσύ δεν βλέπεις, νομίζοντας ότι όλα είναι καλά, ενώ στην πραγματικότητα είναι σάπια (και αυτός δεν είναι άλλος παρά ο δεσμός μου). Ζώντας λοιπόν κάποιες καταστάσεις καταλαβαίνεις εκ των υστέρων ότι πρέπει να αναθεωρήσεις και να πάρεις στα χέρια σου τις αποφάσεις, τις οποίες και θα υλοποιήσεις. Για αυτό τον άνθρωπο είμαι ευγνώμων και τον ευχαριστώ!

Κ.Τ. Τι θεωρείς ότι ζεις για πρώτη φορά σε κάθε έναν τομέα της ζωής σου;

Α.Μ. Ζούσα στο μαύρο και τώρα είμαι στο άσπρο. Μετά τη ριζική αλλαγή επαγγελματική και προσωπική, μπορώ να πω ότι ξαναγεννήθηκα. Αυτό οφείλεται στον άνθρωπο που έχω δίπλα μου. Περπατούσα σε ένα σκοτεινό τούνελ και σαν πυροτέχνημα είμαι συνοδοιπόρος σε μία φωτεινή, ευτυχισμένη αλλά και ουσιαστική ζωή.

Κ.Τ. Κλείνοντας, τι θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Α.Μ. Αρχικά θέλω να ζητήσω δημόσια συγγνώμη στον κόσμο που με ακολουθεί στα επαγγελματικά μου βήματα όποια και αν είναι αυτά, επειδή δεν είμαι δίπλα τους. Είναι επιλογή μου το να μην είμαι κάτω από μία ραδιοφωνική στέγη. Δεν σας κρύβω ότι ραδιοφωνικά μου έχει λείψει η επικοινωνία με τον κόσμο και ίσως στο μέλλον να επιστρέψω. Αν γίνει αυτό να είστε σίγουροι ότι θα σας ενημερώσω. Να ξέρετε ότι η αγάπη μου είναι αμοιβαία και εύχομαι τα καλύτερα σε όλους. Να είστε υγιείς και ευτυχισμένοι!!!