Γράφει η Τσακτσίρα Κατερίνα…..
Πολλοί αναρωτιούνται πιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Είναι τα λεφτά, η δόξα, οι τιμές, οι φίλοι; Εγώ θα απαντήσω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι πιο σημαντικό, όσο η οικογένειά μας και συγκεκριμένα η μαμά μας, αυτό το πλασματάκι που αναλαμβάνει το ρόλο αυτό, ενώ εμείς είμαστε ακόμα ένα μικρό έμβρυο. Εκείνη που θεωρεί τον εαυτό της απόλυτα υπεύθυνη για να μεγαλώσουμε σωστά και να είμαστε ασφαλείς…
Μαμά είναι αυτός ο άνθρωπος που θα σε πρωτοαγκαλιάσει και θα κλαίει από συγκίνηση που σε έφερε στον κόσμο υγιή. Εκείνη που θα είναι πάνω από το προσκεφάλι σου και θα βάζει το χέρι της στη μύτη σου, για να δει αν αναπνέεις. Που παρά την κούραση της, θα ξυπνάει ανά διαστήματα να σε ελέγχει. Και που μπορεί να κάνει να κοιμηθεί μέρες αν αρρωστήσεις, αλλά δεν θα φύγει ποτέ από το πλευρό σου και το χάδι της στο ζεστό από τον πυρετό κεφάλι σου, θα είναι το καλύτερο φάρμακο και μία μοναδική αίσθηση ηρεμίας και αγαλλίασης….
Συνήθως αυτή είναι η πρώτη λέξη που θα πεις και το άτομο που με το κλάμα σου, θα δείξεις ότι το χρειάζεσαι. Στα πρώτα σου βήματα, εκείνη θα σε βοηθήσει ή θα είναι απέναντι για να σε περιμένει να χωθείς στην αγκαλιά της, με στοργή και τρυφερότητα. Που θα σου δείχνει το δρόμο για να γίνονται όλα ‘’σωστά’’, για να είναι σίγουρη ότι παίρνεις τις σωστές βάσεις. Μαμά επίσης σημαίνει να πηγαίνεις στο γιατρό, ξέροντας τι πρόκειται να ακολουθήσει, γιατί πολύ απλά σου έχει πει όλη την αλήθεια, ακόμα και για ένα απλό εμβόλιο.
Και έτσι τα χρόνια περνούν, πηγαίνεις σχολείο και είναι εκεί να σε συνοδεύσει στην πρώτη σου μέρα, αλλά όχι για να μείνει εκεί και να σε νταντεύει, αλλά για να σε αφήσει μόνη σου να σταθείς και να δεις για πρώτη φορά τις προκλήσεις του έξω κόσμου (‘’αν σου προσφέρει κάποιος κάτι μην το δεχτείς και πες όχι ευχαριστώ’’, ‘’να μην μιλάς σε ξένους’’, ‘’αν δεν σε έχω ενημερώσει να μην φύγεις με κανέναν που θα έρθει να σε πάρει’’ κ.α) και όσο και να κλαίς και να φωνάζεις, εκείνη παρά το ότι θέλει απεγνωσμένα να γυρίσει δεν θα το κάνει, γιατί ξέρει ότι σε θέλει δυνατή και ανεξάρτητη. Στην πρώτη σου σχολική γιορτή θα σε αποθεώσει και θα νιώσει καμάρι που ενώ ήσουν άρρωστη είχες το μεγαλύτερο ποίημα από όλη την τάξη και δεν ξέχασες ούτε συλλαβή. Που παραμένεις καλή μαθήτρια, αλλά πρωτίστως καλό παιδί.
Φτάνεις στην εφηβεία με κρίσεις, τάσεις φυγής και απομόνωσης αλλά και με πολλά νεύρα. Δεν μένει ψύχραιμη, θα είστε στην κόντρα, μετά από λίγο όμως θα σε πάρει αγκαλιά και θα είστε πάλι όπως κάθε μέρα. Η αρχή της περιόδου δεν θα σου φανεί παράξενη παρ΄όλο που μπορεί λίγο να τρομάξεις, ακριβώς γιατί είναι ένα από τα πολλά πράγματα για τα οποία σε έχει ενημερώσει, όταν τα άλλα παιδιά είχαν μείνει στο αλφάβητο. Αργότερα και μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο που θα της αποκαλύπτεις ενδότερα θέματα, θα μένει εμβρόντητη αρχικά, αφού το συνειδητοποιήσει όμως θα σε συμβουλέψει και θα είναι εκεί για κάθε σου πρόβλημα και απορία. Στα πρώτα χαστούκια και στις πρώτες απογοητεύσεις θα είναι το άτομο που θα σφίξεις στην αγκαλιά σου και θα ξεσπάσεις, μαθαίνοντας με τη βοήθεια της πως στην πορεία καλλιεργείσαι και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, κάνοντας πράγματα πρωτίστως για εσένα. Όταν φύγεις για σπουδές θα κλαίει όπως κλαίς και εσύ είτε φανερά είτε κρυφά, γιατί ξέρει ότι είσαι πια τελείως ελεύθερη και ανεξάρτητη και ο φόβος της θα είναι ακόμα μεγαλύτερος. Δεν θα σε εμποδίσει όμως να κάνεις τα όνειρά σου, ούτε θα σε κλείσει σε κλουβί. Αντίθετα θα σε παίρνει τηλέφωνο και από την χαρά σου θα λύνετε το κυπριακό (χιχιχι).
Κλείνοντας, για εμένα μαμά δεν είναι απλώς ένα άτομο, αλλά ολόκληρος ο κόσμος μου και η μοναδική αληθινή μου φίλη. Μου μαθαίνει τόσα, αλλά και της μαθαίνω πλέον και εγώ μερικά πραγματάκια (έτσι για να εκσυγχρονίζεται λίγο). Γι΄αυτό, να μην θυμάστε τις μανούλες σας επιλεκτικά, αλλά να τους δείχνετε κάθε μέρα ότι δεν είναι δεδομένες. Γιατί σκεφτείτε ότι άλλα παιδιά δεν έχουν κοντά τους τη μανούλα τους και συνειδητοποίησαν μετά τη σημασία της. Μαμά είναι ρόλος ιερός και αξία ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ. Όπου και να βρίσκεται ότι και να κάνει η ουσία της ύπαρξης της θα μείνει μέσα σας και δεν θα σας εγκαταλείψει ποτέ…
(Προτεινόμενο τραγούδι):